از بــــاغ می برنــد چراغــــانی ات  کنند            تا کاج جشـــن های زمستـانی ات  کننــد

پوشـــانده اند صبح تو را ابرهــای تـــــار            تنهـــــا به این بهـانه که بارانی ات کننـد

یوسف به این رهـــا شدن از چـاه دل مبند            این بــــــار می برند که زندانی ات کننـد

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی            شـاید به خاک مرده ای ارزانی ات کننـد

یک نقطه بیش فرق رحیـم و رجیـم نیست            از نقطه ای بتـرس که شیطانی ات کننـد

آب طلب نکـــــــــرده همیشـه مراد نیست             گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند

                                                                        ‌                   شعر از : فاضل نظری